Mevrouw Lindeman stond al een paar jaar onder bewind toen zij overleed. De laatste jaren bracht zij door in een zorginstelling. Volgens de bewindvoerder en het verzorgend personeel leefde mevrouw Lindeman erg op zichzelf en had weinig behoefte aan gezelschap. Mevrouw Lindeman was geboren in Nederlands-Indië. Haar Aziatische roots werden onmiddellijk duidelijk toen ik haar kamer betrad. Vele tekeningen en schilderijen van Indonesië hingen aan de muur. Her en der stond divers ambachtelijk houtsnijwerk en de hand bewerkte teaken dekenkast zat tjokvol fotoalbums en andere herinneringen uit Indonesië.
Onder in een kast trof ik stapels correspondentie aan. Mevrouw Lindeman had jarenlang geschreven met haar zus in Amerika. Hun beider levensverhaal tekende zich helder af in de brieven. Beide zussen hadden een deel van de oorlogsjaren met hun ouders doorgebracht in een Jappenkamp. Vader had de gevangenschap helaas niet overleefd. Beide zussen kwamen na het einde van de oorlog met hun moeder naar Nederland. De ene zus deed al snel haar best om het Indische trauma achter zich te laten. Zij verhuisde naar Amerika en startte daar een nieuw leven. Ze kreeg een gezin en wilde niet meer herinnerd worden aan haar nare jeugdervaring. Mevrouw Lindeman bleef achter in Nederland. Zij bleef zonder levenspartner en omringde zich met haar herinneringen uit Nederlands-Indië. De brieven waren op datum geordend. Het was duidelijk dat in loop der jaren de correspondentie steeds minder werd. In de laatste brieven werd het onderling contact verbroken. De zus in Amerika wilde zich voorgoed losmaken van haar verleden.
Mevrouw Lindeman had gelukkig nog een oud testament. Haar zus in Amerika bleek de enige erfgenaam te zijn. De briefadressen klopten niet meer. Gelukkig had de bewindvoerder nog een e-mailadres van een verre neef in Amerika. Het contact werd daarna snel gelegd met de zus in Amerika. De zus bleek zeer geïnteresseerd te zijn naar mevrouw Lindeman. Ze vroeg mij honderduit naar haar zus. Dat verbaasde mij, omdat het contact nagenoeg verbroken was. Ze stond erop dat alle persoonlijke bezittingen opgestuurd werden. Gelukkig kwamen deze dan toch bij de familie terecht. Ik kreeg opdracht om de nalatenschap verder af te wikkelen.
Alle post voor mevrouw Lindeman werd doorgestuurd naar ons kantoor. Enige tijd na het overlijden ontvingen wij een vertraagde brief uit Amerika, welke was gericht aan mevrouw Lindeman. De brief was afkomstig van haar zus. De brief was geschreven voor het overlijden van mevrouw Lindeman. De inhoud had een verzoenend karakter en een wens om het verbroken contact te herstellen.